Hussein Haniff pengarah yang dilupakan
Nasir Jani
20 September 2015
SEJAK dua minggu lalu aku menulis mengenai pengarah filem Allahyarham Hussein Haniff berdasarkan informasi pengalaman peribadi Yunos Alwi. Beliau merupakan seorang daripada pemilik syarikat filem iklan PROFILM pada akhir 70-an sehingga awal 90-an. Sebelum syarikat filem Cathay Keris, Singapura ditutup pada 1973, Yunos berhijrah ke Kuala Lumpur dan terlibat dalam pembikinan filem-filem iklan.
Aku perhatikan filem-filem arahan Hussein kurang diberi perhatian oleh penonton, peminat dan kebanyakan generasi muda Malaysia amnya dan Melayu khususnya. Pihak berwajib dan media dalam perkembangan filem Melayu dan Malaysia, kurang memainkan peranan menonjolkan filem arahan pengarah seperti Hussein Haniff, M Amin, Mat Sentol dan Nordin Ahmad daripada studio Cathay Keris.
Begitu juga karya pengarah Melayu daripada studio Malay Film Productions, Jalan Ampas seperti Jamil Sulong, Omar Rojik dan S Kadarisman. Aku lihat keadaan sekarang tidak ada keseimbangan dalam menghargai sumbangan hasil kerja seni filem oleh pengarah-pengarah yang mewakili zaman kegemilangan filem Melayu yang berpusat di Singapura pada era 60-an.
Tidak salah memberi penghargaan kepada Seniman Agong kita, P Ramlee, tetapi kita perlu berlaku adil kepada pengarah lain seangkatan dengan beliau. Sumbangan mereka juga perlu dikaji dan disebarluaskan terutamanya kepada golongan pelajar filem generasi sekarang tanpa mengira bangsa.
Sejarah penglibatan tokoh karyawan filem dan filem arahan mereka selain P Ramlee amat penting diketahui oleh rakyat negara ini. Kita tidak boleh menafikan sumbangan mereka dalam membentuk dan merakam sejarah perkembangan budaya bangsa Melayu khususnya dan Malaysia amnya. Ketulenan sejarah budaya bangsa mesti dipelihara sebaik mungkin apatah lagi rakaman sejarah budaya kehidupan rakyat lewat visual filem yang dihasilkan mereka.
Perhatikan kenyataan Allahyarham Dr Anuar Nor Arai dalam pembentangan kertas bahasnya sempena Simposium Pesta Filem Malaysia Ke-7 di Melaka, 1987: "Kita ingat P Ramlee, siapa nak lupa, tapi janganlah lupakan Hussein Haniff, Omar Rojik, S Kadarisman, M Amin, Jamil Sulong. Jadi, kita jangan lupa P Ramlee, tapi jangan sembah dia macam Tok Kong."
Berbalik kepada pengisahan pengarah Hussein. Aku memperoleh banyak informasi tentang pengarah ini ketika aku memulakan kerjaya dalam bidang filem di syarikat PROFILM di mana Yunos juga bertugas sebagai pengurus produksi. Apa telah dan bakal aku tuliskan seterusnya ini adalah catatan yang berjaya aku kutip lewat perbualan dan sembang-sembang aku dengan Yunos. Ia mengenai pengalamannya berinteraksi dan bekerja dalam produksi diterajui Hussein ketika beliau di Cathay Keris.
Minggu lalu aku tinggalkan pembaca dengan persoalan kenapa Hussein ketika mengarahkan filem Dua Pendekar (1964) berani membuat keputusan meneruskan penggambaran babak untuk sekuen penyeksaan watak utama, Adam diperankan oleh Yusof Latif dengan hanya bergantung kepada hujan semula jadi. Hussein tidak bergantung kepada hujan dihasilkan oleh tenaga bomba atau kesan efek di peringkat pos produksi.
Di sini, aku ulang semula secara ringkas latar belakang mengenai babak-babak untuk sekuen penyeksaan tersebut. Menurut Yunos, sebenarnya dalam skrip asal babak tersebut ditulis tanpa menuntut efek hujan. Tetapi pada hari penggambaran hujan turun dengan lebat.
Kebiasaannya kebanyakan pengarah akan membatalkan atau menangguhkan penggambaran. Tetapi Hussein Haniff berani mengambil risiko meneruskan penggambaran. Bukan calang-calang pengarah berani membuat keputusan seperti dilakukannya ketika membuat penggambaran sekuen tersebut.
Kepada pembikin, pelajar, pengkaji dan pengkritik filem pasti tahu betapa penting dan kritikalnya elemen dipanggil continuity - kesinambungan. Dalam proses pembikinan filem kesinambungan paling banyak melibatkan aspek dan proses suntingan. Untuk mencapai kesempurnaan penyuntingan sesebuah filem berkait rapat dengan elemen pencahayaan, pergerakan pelakon, pergerakan kamera malah apa sahaja yang terdapat dalam frame atau bingkai empat segi kamera yang dikenali sebagai mis-en-scene.
Mise-en-scene adalah perkataan Perancis merujuk kepada apa sahaja yang berada dan diletak susunkan di hadapan kamera. Ini melibatkan komposisi elemen seperti set, prop, pelakon, pakaian dan pencahayaan. Kesemua elemen ini digandingkan dengan kerja sinematografi dan suntingan akan kelihatan seakan benar bukan ilusi di mata penonton.
Menurut Yunos, pengalaman Hussein sebagai penyunting filem sebelum menduduki kerusi pengarah menyumbang kepada keyakinannya meneruskan penggambaran dengan hanya bergantung kepada hujan ‘asli’ yang turun ketika itu tanpa sesiapa berupaya menjangka berapa lama hujan lebat itu akan berhenti.
Pengalamannya itu membantu Hussein berupaya visualkan mise-en-scene komposisi shot-shot yang diperlukannya dengan tepat dan pantas walaupun berdepan dengan hambatan masa dan ketidaktentuan keadaan di set atau lokasi penggambaran ketika itu.
Dalam fikirannya sudah ada bentuk dan rupa shot yang mahu dihasilkannya. Juga sudah ada dalam mindanya tempo dan durasi shot diperlukan untuk melahirkan babak-babak yang dituntut oleh skrip. Senang cerita - walaupun ada perubahan drastik ketika penggambaran berlaku seperti dalam kes ini di mana hujan lebat di luar jangkaan, tetapi Hussein berjaya tanpa ragu serta penuh keyakinan membayangkan dan menghasilkan shot diperlukannya di meja suntingan nanti.
Dalam situasi begini, sebagai pengarah, Hussein berkuasa penuh dengan disertai tanggungjawab dan kepastian seratus peratus apa sahaja shot dimahukannya mesti dirakamkan si jurukamera. Petugas teknikal dan krew terlibat jangan buang masa dan banyak soal. Berikan dan lakukan apa sahaja shot yang diminta oleh si pengarah. Sikap dan ketegasan ini ada pada Hussein.
Filem Dua Pendekar (1964) banyak meninggalkan kenangan kepada Yunos. Beliau memikul tugas pembantu kepada jurukamera Han Kai Juan.
Menurut Yunos, ketika penggambaran babak-babak melibatkan watak hero, Adam diperankan oleh Yusof Latif diseksa di atas puncak bukit, Hussein mahu mendapatkan shot - POV (Point Of View) atau sudut pandangan Adam ketika diikat pada roda kereta lembu serta dipusingkan bagi menggambarkan penyeksaan Awang Lekiu yang diperankan Salleh Melan.
Untuk mendapatkan shot POV pandangan Adam berpusing itu, Yunos dipertanggungjawabkan untuk merakamkannya. Beliau menggunakan teknik handheld camera untuk merakam shot yang dimahukan oleh Hussein. Untuk menghasilkan shot tersebut, Yunos diikat pada roda kereta lembu dan dipusingkan seolah-olah beliau adalah Adam, si hero yang sedang berpusing. Hasilnya sungguh menarik dan berkesan. Shot begini belum pernah dilakukan dalam filem Melayu sebelum itu.
Selepas mendengar penjelasan Yunos bagaimana Hussein berhasil mendapatkan shot yang mengagumkan aku menonton filem Dua Pendekar ketika aku berumur 10 tahun pada 1964, baharu aku tahu mengapa visual filem tersebut melekat di mindaku sehingga ke saat aku mengenali Yunos pada akhir 70-an. Patutlah visual-visual terhasil dalam filem Dua Pendekar berjaya meninggalkan kesan mendalam kepada emosi penonton. Visual-visual penyeksaan dilakukan oleh Awang Lekiu (Salleh Melan) terhadap Adam (Yusof Latif) dapat dirasai oleh penonton.
Proses penggambarannya sungguh rumit dan mencabar. Tetapi hasilnya melahirkan jumlah shot yang cukup dan lengkap untuk disunting menjadi rentetan visual dengan kekuatan dan karakter tersendiri. Untuk mendapatkan shot ini memerlukan masa, kesabaran dan susunan kerja rapi. Menurut Yunos, Hussein mesti mendapatkan shot yang dimahukannya walau terpaksa berdepan dengan berbagai kesukaran. Bahasa mudahnya - Hussein bukan seorang pengarah malas!
Mendengar penceritaan tentang cara kerja Hussein melalui Yunos membuat aku makin teruja. Naluri ingin tahu dan menonton semula filem-filem arahan beliau makin membuak-buak. Tetapi ketika itu, penghujung 70-an dan awal 80-an belum ada internet dan Youtube. Filem-filem arahan Hussein Haniff amat jarang ditayangkan oleh RTM berbanding dengan filem-filem arahan P Ramlee. Walaupun begitu aku kira bernasib baik berpeluang juga menonton filem arahan pertama beliau, Hang Jebat (1961) dan filem keduanya, Dang Anum (1962) melalui tayangan di RTM pada akhir 80-an.
Apakah perkara seterusnya yang dimaklumkan Yunos, membuat aku kagum dengan Allahyarham Hussein Haniff? Kita bercerita lagi di minggu depan, insya-ALLAH.
sinarharianonline
Biografi Hussein Haniff
Hussein Haniff merupakan seorang pengarah filem Melayu.
Hussein Haniff dikatakan dilahirkan di Pakistan tetapi dibesarkan di Singapura. Bapanya, Muhammad Haniff atau dikenali juga dengan jolokan Chitra, pernah bekerja sebagai pelukis dan pengarah seni di Studio MFP.
Pembabitan beliau dalam bidang perfileman bermula dari belakang tabir, iaitu sebagai pelukis tirai dan peralatan atau hiasan di beberapa pentas bangsawan, dan seterusnya sehingga kepada mengarah filem bagi syarikat Cathay-Keris Film Productions. Pada awalnya, beliau terbabit dalam penyuntingan filem. Selepas itu, pada 1961, beliau mula mengarah filem dengan filem pertamanya, filem Hang Jebat.
Para pengkritik filem menyifatkan Hussein Haniff sebagai memberikan sentuhan anak watan Melayu kepada filem Melayu. Filem sebelumnya yang diarah oleh pengarah India sering menonjolkan jalan cerita bersifat filem India.
Pelakon veteran, Datuk Mustapha Maarof yang pernah berlakon dalam filem arahan Hussein menyifatkan pengarah itu sebagai seorang amat cerewet dan terlalu mementingkan kesempurnaan.
Sungguhpun beliau tidak boleh membaca dan menulis, Hussien mampu menterjemahkan setiap ideanya ke dalam skrip yang ditulis dengan bantuan orang lain seperti Ali Aziz yang menulis skrip untuk filem Hang Jebat (1961).
Filem arahannya itu kemudian terpilih untuk dipertandingkan ke Festival Filem Asia ke-9 di Seoul, Korea Selatan pada tahun 1962.
Semasa hayatnya Hussein Haniff dua kali mendirikan rumah tangga. Isteri pertamanya ialah Musteja Sani, seorang suri rumah. Isteri keduanya adalah (allahyarhamha) Fatimah Ahmad, seorang pelakon filem Cathay Keris. Selepas kematian Hussein Haniff, Fatimah Ahmad berkahwin dengan seorang rakyat Amerika Syarikat dan berhijrah ke sana dan meninggal di sana.
Filem pertama arahannya yang boleh diangkat sebagai karya terbaik daripada beliau ialah Hang Jebat (1962). Filem ini menampilkan Nordin Ahmad dan Latifah Omar sebagai bintang utamanya.
Ada satu artikel dalam majalah "Berita Filem" mengatakan Husin Hanif bakal mengarahkan filem berwarna bertajuk "Tun Perak" karya Mudin Shepard. Tapi filem itu tidak dapat difilemkan berikutan Husin Hanif meninggal dunia.
Filem arahan Hussein Haniff
Hang Jebat (1961)
Dang Anum (1962)
Korban Kasih (1962)
Mata Shaitan (1962)
Mabuk Kepayang (1962)
Masuk Angin Keluar Asap (1963)
Gila Talak (1963)
Istana Berdarah (1964)
Dua Pendekar (1964)
Hutang Darah Dibayar Darah (1964)
Kalong Kenangan (1964)
Jiran Sekampung (1965)
Cinta Kasih Sayang (1965)
Udang Sebalik Batu (1966).
wiki
Nasir Jani
20 September 2015
Allahyarham Hussein Haniff
SEJAK dua minggu lalu aku menulis mengenai pengarah filem Allahyarham Hussein Haniff berdasarkan informasi pengalaman peribadi Yunos Alwi. Beliau merupakan seorang daripada pemilik syarikat filem iklan PROFILM pada akhir 70-an sehingga awal 90-an. Sebelum syarikat filem Cathay Keris, Singapura ditutup pada 1973, Yunos berhijrah ke Kuala Lumpur dan terlibat dalam pembikinan filem-filem iklan.
Aku perhatikan filem-filem arahan Hussein kurang diberi perhatian oleh penonton, peminat dan kebanyakan generasi muda Malaysia amnya dan Melayu khususnya. Pihak berwajib dan media dalam perkembangan filem Melayu dan Malaysia, kurang memainkan peranan menonjolkan filem arahan pengarah seperti Hussein Haniff, M Amin, Mat Sentol dan Nordin Ahmad daripada studio Cathay Keris.
Begitu juga karya pengarah Melayu daripada studio Malay Film Productions, Jalan Ampas seperti Jamil Sulong, Omar Rojik dan S Kadarisman. Aku lihat keadaan sekarang tidak ada keseimbangan dalam menghargai sumbangan hasil kerja seni filem oleh pengarah-pengarah yang mewakili zaman kegemilangan filem Melayu yang berpusat di Singapura pada era 60-an.
Tidak salah memberi penghargaan kepada Seniman Agong kita, P Ramlee, tetapi kita perlu berlaku adil kepada pengarah lain seangkatan dengan beliau. Sumbangan mereka juga perlu dikaji dan disebarluaskan terutamanya kepada golongan pelajar filem generasi sekarang tanpa mengira bangsa.
Sejarah penglibatan tokoh karyawan filem dan filem arahan mereka selain P Ramlee amat penting diketahui oleh rakyat negara ini. Kita tidak boleh menafikan sumbangan mereka dalam membentuk dan merakam sejarah perkembangan budaya bangsa Melayu khususnya dan Malaysia amnya. Ketulenan sejarah budaya bangsa mesti dipelihara sebaik mungkin apatah lagi rakaman sejarah budaya kehidupan rakyat lewat visual filem yang dihasilkan mereka.
Perhatikan kenyataan Allahyarham Dr Anuar Nor Arai dalam pembentangan kertas bahasnya sempena Simposium Pesta Filem Malaysia Ke-7 di Melaka, 1987: "Kita ingat P Ramlee, siapa nak lupa, tapi janganlah lupakan Hussein Haniff, Omar Rojik, S Kadarisman, M Amin, Jamil Sulong. Jadi, kita jangan lupa P Ramlee, tapi jangan sembah dia macam Tok Kong."
Berbalik kepada pengisahan pengarah Hussein. Aku memperoleh banyak informasi tentang pengarah ini ketika aku memulakan kerjaya dalam bidang filem di syarikat PROFILM di mana Yunos juga bertugas sebagai pengurus produksi. Apa telah dan bakal aku tuliskan seterusnya ini adalah catatan yang berjaya aku kutip lewat perbualan dan sembang-sembang aku dengan Yunos. Ia mengenai pengalamannya berinteraksi dan bekerja dalam produksi diterajui Hussein ketika beliau di Cathay Keris.
Minggu lalu aku tinggalkan pembaca dengan persoalan kenapa Hussein ketika mengarahkan filem Dua Pendekar (1964) berani membuat keputusan meneruskan penggambaran babak untuk sekuen penyeksaan watak utama, Adam diperankan oleh Yusof Latif dengan hanya bergantung kepada hujan semula jadi. Hussein tidak bergantung kepada hujan dihasilkan oleh tenaga bomba atau kesan efek di peringkat pos produksi.
Di sini, aku ulang semula secara ringkas latar belakang mengenai babak-babak untuk sekuen penyeksaan tersebut. Menurut Yunos, sebenarnya dalam skrip asal babak tersebut ditulis tanpa menuntut efek hujan. Tetapi pada hari penggambaran hujan turun dengan lebat.
Kebiasaannya kebanyakan pengarah akan membatalkan atau menangguhkan penggambaran. Tetapi Hussein Haniff berani mengambil risiko meneruskan penggambaran. Bukan calang-calang pengarah berani membuat keputusan seperti dilakukannya ketika membuat penggambaran sekuen tersebut.
Kepada pembikin, pelajar, pengkaji dan pengkritik filem pasti tahu betapa penting dan kritikalnya elemen dipanggil continuity - kesinambungan. Dalam proses pembikinan filem kesinambungan paling banyak melibatkan aspek dan proses suntingan. Untuk mencapai kesempurnaan penyuntingan sesebuah filem berkait rapat dengan elemen pencahayaan, pergerakan pelakon, pergerakan kamera malah apa sahaja yang terdapat dalam frame atau bingkai empat segi kamera yang dikenali sebagai mis-en-scene.
Mise-en-scene adalah perkataan Perancis merujuk kepada apa sahaja yang berada dan diletak susunkan di hadapan kamera. Ini melibatkan komposisi elemen seperti set, prop, pelakon, pakaian dan pencahayaan. Kesemua elemen ini digandingkan dengan kerja sinematografi dan suntingan akan kelihatan seakan benar bukan ilusi di mata penonton.
Menurut Yunos, pengalaman Hussein sebagai penyunting filem sebelum menduduki kerusi pengarah menyumbang kepada keyakinannya meneruskan penggambaran dengan hanya bergantung kepada hujan ‘asli’ yang turun ketika itu tanpa sesiapa berupaya menjangka berapa lama hujan lebat itu akan berhenti.
Pengalamannya itu membantu Hussein berupaya visualkan mise-en-scene komposisi shot-shot yang diperlukannya dengan tepat dan pantas walaupun berdepan dengan hambatan masa dan ketidaktentuan keadaan di set atau lokasi penggambaran ketika itu.
Dalam fikirannya sudah ada bentuk dan rupa shot yang mahu dihasilkannya. Juga sudah ada dalam mindanya tempo dan durasi shot diperlukan untuk melahirkan babak-babak yang dituntut oleh skrip. Senang cerita - walaupun ada perubahan drastik ketika penggambaran berlaku seperti dalam kes ini di mana hujan lebat di luar jangkaan, tetapi Hussein berjaya tanpa ragu serta penuh keyakinan membayangkan dan menghasilkan shot diperlukannya di meja suntingan nanti.
Dalam situasi begini, sebagai pengarah, Hussein berkuasa penuh dengan disertai tanggungjawab dan kepastian seratus peratus apa sahaja shot dimahukannya mesti dirakamkan si jurukamera. Petugas teknikal dan krew terlibat jangan buang masa dan banyak soal. Berikan dan lakukan apa sahaja shot yang diminta oleh si pengarah. Sikap dan ketegasan ini ada pada Hussein.
Filem Dua Pendekar (1964) banyak meninggalkan kenangan kepada Yunos. Beliau memikul tugas pembantu kepada jurukamera Han Kai Juan.
Menurut Yunos, ketika penggambaran babak-babak melibatkan watak hero, Adam diperankan oleh Yusof Latif diseksa di atas puncak bukit, Hussein mahu mendapatkan shot - POV (Point Of View) atau sudut pandangan Adam ketika diikat pada roda kereta lembu serta dipusingkan bagi menggambarkan penyeksaan Awang Lekiu yang diperankan Salleh Melan.
Untuk mendapatkan shot POV pandangan Adam berpusing itu, Yunos dipertanggungjawabkan untuk merakamkannya. Beliau menggunakan teknik handheld camera untuk merakam shot yang dimahukan oleh Hussein. Untuk menghasilkan shot tersebut, Yunos diikat pada roda kereta lembu dan dipusingkan seolah-olah beliau adalah Adam, si hero yang sedang berpusing. Hasilnya sungguh menarik dan berkesan. Shot begini belum pernah dilakukan dalam filem Melayu sebelum itu.
Selepas mendengar penjelasan Yunos bagaimana Hussein berhasil mendapatkan shot yang mengagumkan aku menonton filem Dua Pendekar ketika aku berumur 10 tahun pada 1964, baharu aku tahu mengapa visual filem tersebut melekat di mindaku sehingga ke saat aku mengenali Yunos pada akhir 70-an. Patutlah visual-visual terhasil dalam filem Dua Pendekar berjaya meninggalkan kesan mendalam kepada emosi penonton. Visual-visual penyeksaan dilakukan oleh Awang Lekiu (Salleh Melan) terhadap Adam (Yusof Latif) dapat dirasai oleh penonton.
Proses penggambarannya sungguh rumit dan mencabar. Tetapi hasilnya melahirkan jumlah shot yang cukup dan lengkap untuk disunting menjadi rentetan visual dengan kekuatan dan karakter tersendiri. Untuk mendapatkan shot ini memerlukan masa, kesabaran dan susunan kerja rapi. Menurut Yunos, Hussein mesti mendapatkan shot yang dimahukannya walau terpaksa berdepan dengan berbagai kesukaran. Bahasa mudahnya - Hussein bukan seorang pengarah malas!
Mendengar penceritaan tentang cara kerja Hussein melalui Yunos membuat aku makin teruja. Naluri ingin tahu dan menonton semula filem-filem arahan beliau makin membuak-buak. Tetapi ketika itu, penghujung 70-an dan awal 80-an belum ada internet dan Youtube. Filem-filem arahan Hussein Haniff amat jarang ditayangkan oleh RTM berbanding dengan filem-filem arahan P Ramlee. Walaupun begitu aku kira bernasib baik berpeluang juga menonton filem arahan pertama beliau, Hang Jebat (1961) dan filem keduanya, Dang Anum (1962) melalui tayangan di RTM pada akhir 80-an.
Apakah perkara seterusnya yang dimaklumkan Yunos, membuat aku kagum dengan Allahyarham Hussein Haniff? Kita bercerita lagi di minggu depan, insya-ALLAH.
sinarharianonline
Biografi Hussein Haniff
Hussein Haniff merupakan seorang pengarah filem Melayu.
Hussein Haniff dikatakan dilahirkan di Pakistan tetapi dibesarkan di Singapura. Bapanya, Muhammad Haniff atau dikenali juga dengan jolokan Chitra, pernah bekerja sebagai pelukis dan pengarah seni di Studio MFP.
Pembabitan beliau dalam bidang perfileman bermula dari belakang tabir, iaitu sebagai pelukis tirai dan peralatan atau hiasan di beberapa pentas bangsawan, dan seterusnya sehingga kepada mengarah filem bagi syarikat Cathay-Keris Film Productions. Pada awalnya, beliau terbabit dalam penyuntingan filem. Selepas itu, pada 1961, beliau mula mengarah filem dengan filem pertamanya, filem Hang Jebat.
Para pengkritik filem menyifatkan Hussein Haniff sebagai memberikan sentuhan anak watan Melayu kepada filem Melayu. Filem sebelumnya yang diarah oleh pengarah India sering menonjolkan jalan cerita bersifat filem India.
Pelakon veteran, Datuk Mustapha Maarof yang pernah berlakon dalam filem arahan Hussein menyifatkan pengarah itu sebagai seorang amat cerewet dan terlalu mementingkan kesempurnaan.
Sungguhpun beliau tidak boleh membaca dan menulis, Hussien mampu menterjemahkan setiap ideanya ke dalam skrip yang ditulis dengan bantuan orang lain seperti Ali Aziz yang menulis skrip untuk filem Hang Jebat (1961).
Filem arahannya itu kemudian terpilih untuk dipertandingkan ke Festival Filem Asia ke-9 di Seoul, Korea Selatan pada tahun 1962.
Semasa hayatnya Hussein Haniff dua kali mendirikan rumah tangga. Isteri pertamanya ialah Musteja Sani, seorang suri rumah. Isteri keduanya adalah (allahyarhamha) Fatimah Ahmad, seorang pelakon filem Cathay Keris. Selepas kematian Hussein Haniff, Fatimah Ahmad berkahwin dengan seorang rakyat Amerika Syarikat dan berhijrah ke sana dan meninggal di sana.
Filem pertama arahannya yang boleh diangkat sebagai karya terbaik daripada beliau ialah Hang Jebat (1962). Filem ini menampilkan Nordin Ahmad dan Latifah Omar sebagai bintang utamanya.
Ada satu artikel dalam majalah "Berita Filem" mengatakan Husin Hanif bakal mengarahkan filem berwarna bertajuk "Tun Perak" karya Mudin Shepard. Tapi filem itu tidak dapat difilemkan berikutan Husin Hanif meninggal dunia.
Filem arahan Hussein Haniff
Hang Jebat (1961)
Dang Anum (1962)
Korban Kasih (1962)
Mata Shaitan (1962)
Mabuk Kepayang (1962)
Masuk Angin Keluar Asap (1963)
Gila Talak (1963)
Istana Berdarah (1964)
Dua Pendekar (1964)
Hutang Darah Dibayar Darah (1964)
Kalong Kenangan (1964)
Jiran Sekampung (1965)
Cinta Kasih Sayang (1965)
Udang Sebalik Batu (1966).
wiki
Comments
Post a Comment